آبله مرغان

آبله مرغان

آبله مرغان

آبله مرغان بطور معمول بیماری خطرناکی نیست. دوره بیماری در بچه ها ، ۷ تا ۱۰ روز است. این بیماری در اثر ویروس می باشد و واگیردار است. گفته می شود که فردی که یک بار به آن مبتلا می شود، تا آخر عمر مصون است و ابتلای مجدد به آن زونا نامیده می شودکه همانند آبله مرغان واگیردار است.

آبله مرغان بصورت دانه هایی بر روی پوست پدیدار می گردد که همراه با خارش شدید است. کودکان این بیماری را بهتر از بزرگسالان پشت سر می گذارند. از آنجا که بیماری ، مسری است ، اغلب انسانها در سنین ۳ تا ۱۰ سالگی به آن مبتلا می شوند.در ۹۵ ٪ بزرگسالان، آنتی بادی خلاف ویروس آن دیده شده. بیماری در بچه ها با سرفه، تماس بدنی و حرف زدن قابل سرایت است. البته انتقال ویروس از طریق هوا  غیرممکن نیست . از ورود ویروس تا ظاهر شدن علائم آن ۲ تا ۳ هفته طول می کشد ولی از چندین روز قبل ظهور علائم در بدن، بیماری قابل سرایت است. وقتی مسری نیست که تاول ها کاملن خشک شده اند. همان گونه که اشاره شد این بیماری با ظهور دانه هایی قرمز رنگ بر روی پوست که با خارش شدیدی همراه است ، آغاز می شود و رفته رفته تمام بدن را فرا می گیرد. در سر،بازوها و زانو و اندام تناسلی .

دلیل بیماری :

دلیل بیماری عفونت با ویروس هرپس زوستر است. بیشترین شیوع آن در سن ۵ تا ۱۰ سالگی است . این ویروس از راه قطره‌های ریز در هوا یا تماس با ضایعات پوستی، از فرد بیمار انتقال می‌یابد. بیماری فوق العاده مسری است و انتقال آن بیشتر از راه قطرات تنفسی و هوا صورت می‌گیرد . ویروس در وزیکولهاهم وجود دارد و لذا بیماری از ۲۴ ساعت قبل از پیدایش بثورات تا وقتی که ضایعات دلمه ببندد، مسری خواهد بود (بین ۷ تا ۸روز) . بیماری غالبا در زمستان و بهار دیده می‌شود . تا وقتی که تمام وزیکولها تبدیل به دلمه نشوند کودک نباید به مدرسه برود . مبتلایان به آبله مرغان که بستری می‌شوند باید در اطاقی ایزوله شوند تا از انتقال هوایی ویروس جلوگیری شود . دوره نهفته بیماری،۷ تا ۲۱ روز است. اگر مادر یک نوزاد پیشتر یا در حین حاملگی آبله مرغان گرفته باشد، کودک وی تا چندین ماه در برابر آبله مرغان ایمنی دارد. ولی این ایمنی در ۱۲-۴ ماه پس از زایش کاهش می‌یابد.

اولین نشانه های آن:

– تب، سردرد، درد مفاصل

– ۱ تا ۲ روز بعد از آن تاول های قرمز چرکی که با خارش شدیدی همراه است.

– روزهای بعدی ، تاول ها پوسته پوسته می شوند.

– اگر آبله مرغان در ناحیه گردن باشد، دمای بدنشان بالاتر است.

– تعداد تاول در بچه ها متفاوت است.

– بعد از ۱ تا ۲ روز پوسته ها برطرف شده ولی علائم کم رنگی بر روی پوست هفته ها می ماند.

– گاهی در اثر خارش شدید، تاول ها باز شده و عفونت های پوستی ایجاد می کند که علائم آن تا آخر عمر می ماند.

– در بچه های کوچک با پوشاندن دستکش های کتانی، مانع از خاراندن مستقیم تاول ها و چه بسا عفونی شدن آنها می شویم.

– از کرم ژل ویا قطره های ضد خارش می توان استفاده کرد. برای پائین آوردن تب نیز دارو توصیه می شود.

پیشگیری :

در ابتدای سالهای ۱۹۷۰ در کشور ژاپن واکسنی به نام Varivax به دست آمد که به طور مرتب از سال ۱۹۸۶ در ژاپن و از سال ۱۹۹۵ در آمریکا استفاده می‌شود و نتجه مثبت نشان داده است.

بعد از استفاده انبوه این واکسن در این دو کشور شیوع بیماری آبله مرغان، چه در افراد واکسینه و چه در افرادی که واکسن را دریافت نکرده اند، به طور چشمگیری کاهش یافت .

پیشنهاد چند نکته:

– بچه ها را از سایرین جدا کرده و مراقب باشید به هیچ وجه با خانم های حامله وکسانی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند و هنوز به آبله مرغان مبتلا نشده اند، تماس نگیرند.

– ناخن های آنها را کوتاه کرده که در اثر خارش شدید تاول ها، باز نشده و منجر به عفونت نشود.

– توجه کنید که لباس های گشاد و کاملا نخی و لطیف بر تن کنند.

– توجه به بهداشت خود کنید و تا زمانی که تاول ها کاملا خشک و پوسته پوسته نشده آنها راحمام نکنید.

– از داروهای ضد خارش استفاده کنید.

– در معرض نور مستقیم خورشید قرار نگیرید

 درمان های رایج در آبله :

در درمان آبله مرغان با توجه به علائم و شدت آنها، دسته های مختلف دارویی توصیه می گردند :

۱- تب بر ها : تب ممکن است کمی قبل از بروز ضایعات جلدی شروع شود، یکی از داروهای توصیه شده برای کنترل تب و کاستن درد استامینوفن است، در بزرگسالان قرص ۳۲۵ میلی گرمی را می توان بین ۴-۶ساعت یک بار (با توجه به شدت علائم) تجویز کرد.

۲- آنتی هیستامین ها:

آنتی هیستامین ها می توانند به دو صورت موضعی و خوراکی (یا هر دو همزمان) به کار روند، با توجه به شدت بیماری میتوان از شربت  دیفن هیدرامین و هیدروکسی زین در اطفال و قرص کلرفنیر آمین، هیدروکسی زین یا دیگر انواع آنتی هیستامینها در بزرگسالان استفاده کرد.

می توان از محلول یا پماد کالامین- دی هم بصورت موضعی در مناطق ملتهب تر استفاده کرد .

۳- ضد ویروسها:

هرچند آبله مرغان منشاء ویروسی دارد، اما استفاده از داروهای ضد ویروس در موارد ابتلا به آبله مرغان چندان توصیه نشده است. اما در افرادی که داراری ضعف ایمنی هستند، سالمندان و کودکان و بزرگسالانی که علائم شدیدی دارند، با تشخیص پزشک می توان از ضدویروسها هم استفاده کرد.

۴- محلولهای خشک کننده:

برخی محلولهای نظیر آب دالیبور می توانند برای کمک به ترمیم و ضدعفونی وزیکولها و جراحات سطحی به کار روند. این محلولهای نباید در مجاورت مخاطات استفاده شوند.

۵- استراحت و ایزولاسیون:

فرد مبتلا به آبله مرغان (مخصوصا اگر بزرگسال باشد) باید به خوبی استراحت کند و از تماس با اطرافیان بویژه کسانی که سابقه ابتلا به آبله مرغان ندارند و مخصوصا افراد دارای ضعف ایمنی و  خانمهای باردار پرهیز کنند. مدت ایزولاسیون حدود یک تا دو هفته در نظر گرفته می شود. در موراد شدید ممکن است نیاز به استفاده از ایمونوگلوبینهای تزریقی باشد.

واکسیناسیون:

واکسیناسیون در موارد زیر توصیه میشود:

– اطفال ۱۲-۱۸ ماهه بدون سابقه ابتلای قبلی

–  بزرگسالانی در موارد تماس پرخطر(پرسنل درمانی، خانواده بیماران، محیطهای شلوغ آموزشی یا نظامی)

– خانمهای غیر حامله که قصد بارداری دارند (با فاصله حداقل یک ماه قبل از بارداری)

– افرادی که قصد مسافرت به خارج از کشور و مناطق پرخطر دارند.

پیشنهاد چند نکته:

– بچه ها را از سایرین جدا کرده و مراقب باشید به هیچ وجه با خانم های حامله وکسانی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند و هنوز به آبله مرغان مبتلا نشده اند، تماس نگیرند.

– ناخن های آنها را کوتاه کرده که در اثر خارش شدید تاول ها، باز نشده و منجر به عفونت نشود.

– توجه کنید که لباس های گشاد و کاملا نخی و لطیف بر تن کنند.

– توجه به بهداشت خود کنید و تا زمانی که تاول ها کاملا خشک و پوسته پوسته نشده آنها راحمام نکنید.

– از داروهای ضد خارش استفاده کنید.

– در معرض نور مستقیم خورشید قرار نگیرید.

مشکلات ناشی از آبله مرغان:

عفونت باکتریایی ثانویه برروی تاول‌های آبله مرغان :شایعترین عارضه ابله مرغان، عفونت‌های ثانویه جلدی است.

– عفونت ویروسی چشم

– ندرتاً آنسفالیت (التهاب یا عفونت مغز)

– احتمال بروز زونا سال‌ها بعد در دوران بزرگسالی

– ندرتاً باقی‌ماندن جای تاول، چنانچه تاول عفونی شود

– میوکاردیت (التهاب عضله قلب)

– آرتریت (التهاب مفصل) به گونه گذرا

– ذات‌الریه

– نشانگان رای

– پریکاردیت، هپاتیت، گلومرولو نفریت، ارکیت، زخم معده، عوارض نرولوژیک سربلیت یا همان التهاب مخچه به واسطه واکنش های ایمونولوژیک یکی از عوارض نادر آبله مرغان است، که بیمار دچار آتاکسی (اختلال در راه رفتن) می شود.

– آبله مرغان می‌تواند از مادر باردار به جنین سرایت کند و سبب وزن کم موقع تولد، اتروفی کورتکس مغز، حملات تشنجی، عقب افتادگی ذهنی، اب مروارید و میکروسفالی شود. ابتلای مادر در ۱۶ هفته اول بارداری به آبله مرغان با توجه به احتمال انتقال به جنین و عوارض آن نیازمند به درمان با VZIg یا ایمونوگلوبولین ضد VZV دارد، متاسفانه در حال حاضر این دارو در ایران در دسترس نیست.

برای مشاهده مطالب بیشتر اینجا کلیک کنید.

ما را در شبکه های اجتماعی اینستاگرام، تلگرام و آپارات دنبال کنید

لطفا رضایت خود را از نوشته بالا با رای دادن به ستاره های پایین مشخص نمایید: