اثرات فرهنگی و تمدن در میان دورود

اثرات فرهنگی و تمدن در میان دورود

تمدن در میان دورود

حدود ۴ قرن پیش ، مورّخان درباره ی سابقه و سر گذشت تمدّن در میان دو رود ( بین النهرین- سرزمین ما بین دو رود دجله و فرات ) اطلاعات زیادی نداشتند و عمده آگاهی های آنان درباره ی این منطقه ، از تورات گرفته شده بود؛ اطلاعاتی که ضمن بیان سر گذشت پیامبران بدان‌ها اشاره شده است. تا این که برخی از سیاحتگران اروپایی به این منطقه پا نهادند و مدّتی در آن جا زیستند.

در آن جا ، الواح گِلی ای را که حاوی نوشته هایی بود ، مشاهده کردند امّا چون کسی قادر به فهم آن نوشته‌ها نبود، دریافتند که باید مربوط به مدّت‌ها قبل باشد. جهان گردان تعدادی از این الواح را به اروپا بردند و پژوهشگران به مطالعه ی آن‌ها مشغول شدند. نظیر همین رویداد نیز در ایران اتفاق افتاد و نتیجه ی آن کشف و بازخوانی خطّ میخی بود. سپس شمار زیادی از پژوهشگران به میان دو رود آمدند و از نزدیک ، به کاوش های باستان شناختی و مطالعه ی آثار تاریخی پرداختند. به تدریج ، معلوم شد که میان دو رود ( جنوب عراق کنونی ) خاستگاه کهن ترین تمدّن بشری بوده است .

 پیدایش شهرها

نخستین شهرهای میان دو رود باستان در سومر پدید آمد . سومر هم نام قسمت جنوبی میان دو رود و هم نام اقوامی است که در آن جا زندگی می‌کردند. اور ، اوروک ، کیش، لاگاش ، لارسا و نیپور از جمله ی این شهرها می‌باشند.

هر یک از این شهرها به همراه روستاهای اطراف خود به صورت مستقل اداره می‌شدند ؛ به همین دلیل ، آنان را دولت شهر یا کشور شهر نامیده اند. در میان هر شهر معبدی بود که مجسّمه ی خدای حامی شهر در آن قرار داشت. اداره ی این شهرها با کاهنانی بود که به رئیس آنان اِنسی می‌گفتند.

فرهنگ و تمدن میان دو رود

دین:

هنگامی که از دین مردمان میان دو رود در دوران باستان سخن به میان می‌آید ، خدایان متعدّد ، کاهنان ،معابد ، سرودهای مذهبی ، افسانه های کهن ، قربانی‌ها ، نیایش های خالصانه ی مردم و چیزهایی از این قبیل در ذهن تداعی می‌شود.

مردمان میان دو رود به خدایان بسیاری چون خدایان آسمان ، ماه ، ستارگان ، کشاورزی و غیره معتقد بودند و هریک را به نامی می‌خواندند. هم چنین برای برخی از آن‌ها مجّسمه ای ساخته بودند و آن را می‌پرستیدند. در مرکز هر یک از شهرها معبدی بود که معمولاً بر روی تپّه ای قرار داشت . این معبدها که چند طبقه داشتند زیارتگاه مردم بودند.

در هر معبد مجسّمه ی خدای نگه دارنده ی شهر قرار داشت. در جنگ‌ها مردم برای حفظ این مجسّمه‌ها تا پای جان فداکاری می‌کردند ؛ زیرا اسیر کردن آن‌ها ، به معنای اسیر شدن خدای شهر بودو سرافکندگی ، غم و غصّه ی مردم را در پی داشت.

مردمان میان دو رود برای رضایت خدایان خود مراسم مختلفی برگزار می‌کردند ؛ مانند قربانی کردن یا خواندن سرودهای مذهبی به صورت دسته جمعی. آنان به زندگی پس از مرگ اعتقاد داشتند و وقتی شخصی می‌مرد کلّیه وسایل اورا همراه وی در قبر می‌گذاشتند. باستان شناسان بسیاری از این وسایل را در گورهای این منطقه یافته اند.

هنر و معماری :

توده ی مردم خانه های خود را از خِشت برپا می‌داشتند. ثروتمندان در ساختن خانه های خود از آجر استفاده می‌کردند امّا جلوه های اصلی معماری میان دو رود – که یادگارهایی از آن به جا مانده – زیگورات های آن است .

برای مشاهده مطالب بیشتر اینجا کلیک کنید.

ما را در شبکه های اجتماعی اینستاگرام، تلگرام و آپارات دنبال کنید